ارزیابی مدیریت خطر پیشگیرانه در بیمارستان‌های شمال کشور

مقدمه: افزایش خطرات بالینی به نگرانی عمومی در میان سیاست‌گذاران، ارائه‌دهندگان و متخصصین امر سلامت و درمان تبدیل شده است. مدیریت خطر مجموعه‌ای از فرایندهای مستمر و در حال توسعه‌ای است که در سراسر بیمارستان به‌کار گرفته می‌شوند. این پژوهش با هدف ارزیابی مدیریت خطر پیشگیرانه در بیمارستان‌های شمال کشور در سال 1395 انجام گردید. روش بررسی: مطالعه حاضر از نوع توصیفی است که جامعه آماری در این پژوهش، کارکنان کادر پزشکی شاغل به‌کار در 15 بیمارستان آموزشی درمانی شمال کشور در سال 1395 بود که جمعاً 557 نفر بودند. نمونه‌گیری به روش خوشه‌ای صورت گرفت و پرسشنامه ارزیابی مدیریت خطرات پیشگیرانه بین پرستاران و پزشکان به‌صورت تصادفی طبقه‌ای توزیع شد. برای تحلیل داده‌ها در بخش استنباطی ضمن بررسی توزیع مقادیر متغیرهای تحقیق با استفاده از آزمون کولموگروف اسمیرنوف، آزمون تحلیل واریانس یک طرفه با استفاده از آزمون F استفاده شده است. جهت آنالیز از نرم‌افزار SPSS استفاده گردید. یافته‌ها: میانگین وضعیت میزان شناخت (47/ 2)، وضعیت سازمان‌دهی مدیریت ریسک (62/ 2)، وضعیت سیاست و رویه (06/ 3)، وضعیت آموزش (85/ 3)، وضعیت جایگاه مدیریت ریسک (81/ 2) و نظارت بر تحلیل، ارزیابی و کنترل ریسک (67/ 2) به‌دست آمد. با  توجه به امتیازات به‌دست آمده در حیطه 6 مؤلفه مدیریت خطر، وضعیت کلی مدیریت خطر در بیمارستان‌های شمال کشور در حد متوسط ارزیابی گردید. نتیجه‌گیری: نتایج مدیریت خطر پیشگیرانه در بیمارستان‌های شمال کشور را متوسط نشان داد، لذا مدیران بیمارستان‌ها باید منابع لازم را برای مدیریت خطر که از عوامل اصلی برای امنیت بیمار و بهبود کیفیت است، تخصیص دهند.